Allan Mecham behaalde superresultaten op de beurs, zonder gekke dingen te doen. Hendrik Oude Nijhuis legt uit hoe dat kan.
Afgelopen week las ik het
artikel over fondsbeheerder Allan Mecham. Mecham wordt door het
Amerikaanse beursmagazine SmartMoney ‘de man van 400 procent’ genoemd. Dat
was het totale rendement dat hij behaalde tussen 1999 en 2011. Zoals bekend
crashten beurzen wereldwijd in die periode en veel fondsen die zijn
opgericht rond de eeuwwisseling bestaan niet eens meer.
Geen MBA-diploma
Aan het profiel van de gemiddelde fondsmanager voldoet Allen Mecham bepaald
niet. Hij heeft geen MBA-diploma en zijn studie aan de Universiteit van Utah
maakte hij zelfs niet af. En hij was opmerkelijk jong toen hij met zijn
beleggingsfonds Arlington Value Management begon: net 22 jaar.
Een fors startkapitaal was er evenmin. Nog geen 200 duizend dollar. Dat bedrag
wist hij bijeen te sprokkelen dankzij enkele lokale vastgoedinvesteerders –
het ging om vaders van vrienden van hem. Inmiddels is het fonds een stuk
groter: 80 miljoen dollar per eind 2011. Voor de ene helft bestaat dit
fondsvermogen uit ingelegde gelden van beleggers, voor de andere helft uit
winsten.
Fan van Buffett
Aan zijn beleggingsstrategie is volgens Mecham sinds de start van het fonds
niets veranderd. Twee of drie goede ideeën per jaar noemt hij al
‘fenomenaal’ en het fonds bestaat gemiddeld uit niet meer dan zes tot twaalf
posities.
Warren Buffett is zijn grote idool en Buffett's aandeelhoudersvergadering is
voor hem het hoogtepunt van het jaar. Net als Buffett investeert Mecham het
liefst in bedrijven met goede vooruitzichten, een aandeelhoudersvriendelijk
management, sterke cashflows en zogeheten 'moats': toetredingsbarrières die
bescherming bieden tegen potentiële concurrenten.
Heeft men dergelijke bedrijven eenmaal gevonden en er vervolgens in
geïnvesteerd dan is het volgens Mecham vooral van belang om stil te zitten
en niets te doen: "Activiteit is de vijand van rendement." Het had
een citaat van Buffett kunnen zijn.
Bekende multinationals
Zoals aangegeven heeft Mecham een voorkeur voor een geconcentreerde
portefeuille. Maar de goede rendementen zijn niet het gevolg van beleggingen
in obscure aandeeltjes die - toevallig of niet - erg goed rendeerden. Nee,
de portefeuille bestaat juist vooral uit belangen in extreem degelijke
bedrijven.
Aandelen waar Mecham onder meer in investeerde zijn retailketen van
auto-onderdelen AutoZone, sigarettenfabrikant Philip Morris en
frisdrankenconcern PepsiCo. Andere posities zijn een belegging in het
Amerikaanse conglomeraat 3M (bekend van de 'Post It'-notes) en - hoe kan het
ook anders - een forse positie in Warren Buffett's investeringsvehikel
Berkshire Hathaway.
Opmerkelijk is dat juist beleggingen in dergelijke 'oerdegelijke' bedrijven -
mits je er aanvankelijk niet al teveel voor betaalt - op termijn een
rendement opleveren waar kennelijk vrijwel geen fondsmanager aan weet te
tippen.
Spectaculair rendement
De uitstekende resultaten die Mecham op z'n gemak behaalt, zijn een direct
gevolg van het hebben van een portefeuille van aandelen van bedrijven van
superieure kwaliteit gekocht tegen redelijke waarderingen. Transacties
hoeven er maar zelden gedaan te worden (dat scheelt ook in de kosten) en
allerlei voorspellingen over spoedig stijgende of juist dalende beurzen
mogen worden genegeerd.
Heel spectaculair lijkt deze aanpak op het eerste gezicht niet. Maar dat is
het rendement dat hiervan na verloop van tijd het haast onvermijdelijke
gevolg is wel. Buffett zei ooit: "Ben Graham taught me 45 years ago
that in investing it is not necessary to do extraordinary things to get
extraordinary results." Een waardevolle les die naast Mecham maar
opvallend weinig beleggers in praktijk proberen te brengen...
Hendrik Oude Nijhuis heeft zich jarenlang verdiept in de strategieën van 's
werelds beste beleggers en is tevens oprichter van warrenbuffett.nl
over de beleggingsstrategie van Warren Buffett. Deze column is niet bedoeld
als individueel advies tot het doen van beleggingen.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl
